Overslaan en naar de inhoud gaan

Hans Hoekstra over Mia van Rooij

Twee jaar geleden heb ik als vrijwilligerswerk zesmaal Mia van Rooij in verzorgingshuis Dommelhoef geïnterviewd. Bedoeling was haar levensverhaal op te tekenen en uiteindelijk in boekvorm uit te geven, maar op 8 september 2015 overleed ze onverwacht op 80-jarige leeftijd.

 

Haar dochter Rita heeft er geen bewaar tegen dat jeugdherinneringen van haar moeder worden gebruikt voor dit verhaal op de website van het Witte Dorp. Aan de boerderij, het Vossehool, waar ze opgroeide, bewaren bewoners en ex-bewoners van het Witte Dorp veel herinneringen.

 

Mia van Rooij werd op 11 mei 1935 geboren in de boerderij die ooit stond naast de in 1950 ingewijde Fatimakerk aan het St. Servaasplein. Deze kerk werd ontworpen door architect Koos van Buijtenen, woonachtig in het Witte Dorp (hoekhuis Petrus Dondersstraat/2e Wilakkersstraat).

De inmiddels afgebroken boerderij het Vossehool werd door de ouders van Mia van Rooij gehuurd. Eerder hadden haar grootouders deze boerderij bewoond.

Mia was de middelste van negen kinderen: zes meisjes en drie jongens: 'Wij sliepen met zes meisjes op één kamer in twee bedden, drie in één bed. De drie jongens hadden een aparte kamer.'

 

Op de boerderij hadden ze koeien, varkens, kippen en schapen. ‘Toen ik zeven jaar was, moest ik helpen met aardappels rapen en koren binden. Ik durfde geen koeien te melken, mijn broers wel. Ons moeder zat om zes uur ’s morgens al de koeien te melken. In de winter knollekes rapen voor de koeien. Die aten we ook zelf, want ze waren lekker. Alles was voor onszelf. Per jaar werd bij ons een varken geslacht en ook de aardappels waren gewoon voor ons. Je had veel nodig met elf man. Van mijn zussen moest Mien, de oudste, thuis poetsen. Zij ging nooit mee naar het land, en wij mochten niet van haar poetsen, want dat deden we niet goed genoeg naar haar zin.'

boerderij Vossenhool-St. Joriskerk uitsnede schilderij.jpg

Bij de boerderij hoorde een groentetuin met biologische groente en een fruittuin met pruimen, appels en peren. Mia: 'Vanuit de tuin zag je de Fatimakerk, die al voor mijn trouwen was gebouwd. Ik ben in 1959 in de Fatimakerk getrouwd, mijn oudere zussen in de Joriskerk. Thuis kukelde de haan ’s morgens altijd en in de boom zat altijd een uil. Met sinterklaas sloeg zwartepiet, met een ketting tegen het raam en de deur. Mijn vader heeft later verteld dat hij dat was. En we hadden een kerstboom met echte kaarsjes. Na de nachtmis deed mijn vader chocolademelk maken voor de mannen die op het koor zaten. Ons mam noemde me altijd nachtuil, omdat ik nooit naar bed wou.'

 

'Iedere dag kwam zwerver Toon langs en die kreeg ook eten van ons mam. Bij ons hebben altijd veel kinderen uit de buurt gespeeld, ook Peter Koelewijn, die op de Heezerweg woonde. Ze kregen wat ze wilden drinken, maar geen eten. Veel monopoly gespeeld. Toen we er een keer ruzie over maakten, heeft mijn vader het monopolyspel zo in de kachel geduwd, maar er kwam toen wel een nieuw spel. Ook ganzenbord gespeeld en dammen en kaarten. Ons moeder deed altijd rikken, met m’n vader en twee anderen.'

Vossenhool.jpg- Ehv in beeld_crop.jpg

Op de website Eindhoven in beeld herinneringen van voormalige bewoners van het Witte Dorp aan de boerderij, onder wie Henny Buissink die ooit in de Tweede Wilakkersstraat woonde. Buissink, tegenwoordig woonachtig in Nieuw-Zeeland, haalde in 2012 zijn herinneringen op:

 

'Achter ons huis was het land van boer Van Rooij en we gingen vaak naar de Poel om salamanders te vangen met een kolenzeef en 's winters schaatsen en scholleke trietsen. In september 1944 (ik was toen 8) kwam daar een zeer grote opslagplaats van tanks, jeeps en vrachtwagens. Het werd omheind, maar we wisten wel hoe we op dat terrein konden komen. We kwamen met tankgranaten thuis en plaatsten ze tussen het tuinhek om de kop eraf te halen. Het kruit deden we dan in lege melkblikjes en maakten zo vliegende bommen. Levensgevaarlijk. Het was een 'geweldige' speelplaats met diepe modder, waarin mijn klompen bleven zitten en niet terug te vinden waren.'

 

Mia van Rooij was in dat laatste oorlogsjaar negen jaar en herinnerde zich dat er tanks op de wei stonden. 'Engelse soldaten die bij ons kwamen kaarten en sliepen op het hooi.'

 

Vic van Lijf herinnert zich nog dat ze op de Poel, zoals het stuk ondergelopen weiland bij de boerderij werd genoemd, met vlotten gemaakt van jerrycans hebben rond gepeddeld en dat de poel vol zat met salamanders.

Mia van Rooij: 'Ons vader heeft op die vijver geschaatst, ik durfde het niet, maar mijn broers en zuster wel.'

 

Jules Muis haalde op de website Eindhoven in beeld tien jaar geleden naoorlogse herinneringen op aan de boerderij.

'Ik heb er van 1947 tot 1951 gastvrij gespeeld en veel geleerd van het boerenbedrijf: dorsen, suikerbieten, bramenplukken, kalven, hooien, aardappels poffen, vlinders vangen. Schillen opgehaald in Geldrop voor de varkens. Kogelhulzen uit de oorlog zoeken in sloten en verkopen in de Tulpstraat (heet nu Dopheide). Het geraamte van een Amerikaanse tank stond in de boomgaard naast het huis, waar later de Fatimakerk kwam. De gastvrijheid van het grote gezin van Willem van Rooij. Daar werd homemade warm brood tegen de borst in door de vrouw des huizes gesneden en royaal gedeeld. Boer van Rooij trok als tandarts melktanden eruit.'

 

Mia over haar eigen vader als tandarts: 'Mijn vader trok zijn eigen rotte tanden eruit, dan maakte hij er een touwke aan vast en deed dat aan de klink van de deur. Zo trok hij de tand eruit.'

En over hoe haar moeder brood bakte: 'Ons moeder bakte het brood in de steenoven in de keuken. Ze maakte er grote sneden van, dat deed ze op haar borst. Mijn moeder maakte eerst een kruisteken, op haar borst en op het brood.'

 

Toen de familie Van Rooij de boerderij verliet, kreeg het gebouw andere functies, zoals kerst- en sinterklaasvieringen, clubhuis van de scoutinggroep Père Kersten en later hobbyclub. In 2012 werd de voormalige boerderij afgebroken.

Vossenhool gesloopt 2012.jpg