In herinnering aan Engbert Bos

Zo eind jaren 70 kwam er een nieuwe lichting bewoners in het Witte Dorp wonen. Nieuwe initiatieven ontstonden, aanvankelijk na de ‘centrale antenne’ onder andere de inrichting van de straten (tot dan toe maar aan een kant parkeren), even later de gemeenschappelijke schilderbeurt, daarna het Onderhoudsfonds, het DAF terrein met de nieuwe Witte Burgh, de eerste feesten op het Burghplein in 1986, in 1989 het 50-jarig bestaan, een jubileum boek en een tentoonstelling in het Van Abbe museum en in 2001 de Rijksmonumentenstatus met een Symposium op het Burgplein en voor alle bewoners die mooie poster!

Iemand die in alle stilte een actieve bijdrage heeft geleverd aan de besturen en commissies die waren gevormd uit bewoners is Engbert Bos, mijn overbuurman! Er werd veel vergaderd in die tijd en als je elkaar buiten op straat tegenkwam, ging het vaak over de wijk of een van de nieuwe initiatieven die werden ondernomen. Het maakte ons als wijk beroemd, niet alleen in Eindhoven maar we werden ook een landelijk voorbeeld en inspiratie van burger betrokkenheid en de leefbaarheid van dat karakteristieke Witte Dorp.  

Afgelopen Koningsdag hebben we Anneberth en Engbert nog uitgebreid gesproken op wat eigenlijk een jaarlijkse reünie is geworden van deze 2e generatie Witte Dorpers! Want inmiddels is de wijk enorm verjongd en woont er een derde generatie met opnieuw veel kinderen en nog steeds volop gezelligheid. 

Helaas bereikte ons na de zomerse vakantie-uittocht het droevige bericht van het overlijden van Engbert. Zo stil als hij was tijdens onze gezamenlijke bestuursessies en onze borrelpraat aan de statafels op het Burghplein, zo geruisloos is hij ook vertrokken uit ons midden. Pas dan besef je de kracht van stille steunpilaren. We wensen Anneberth en hun kinderen sterkte in het accepteren en vinden van een nieuwe balans in het leven. 

Namens vele WIDO-vrienden,

Cees Donkers