John Parmentier: ‘Het Witte Dorp, een fijne buurt’

Een hele fijne buurt om te spelen, dat was het Witte Dorp voor John Parmentier, vertelt hij, op bezoek in zijn oude straat. Er stonden nog geen auto’s op straat; de eerste was van de directeur van een instelling die in 1947 (!) in het Witte Dorp kwam wonen. 

,,En alleen al in de Sint-Odastraat woonden wel 80 kinderen in die tijd. We konden er altijd naar hartenlust verstoppertje spelen of andere spelletjes doen. Alleen voetballen mocht niet, dan kwam de politieagent ingrijpen.” En achter de Wilakkersstraat hield Eindhoven op. Daar waren velden en een vennetje waar de kinderen speelden. ,,We vingen er bijvoorbeeld salamanders.” En ook de gangetjes achter de huizen waren volgens hem ‘ideaal’ om te spelen. 

Bewaarschool

Parmentier zat op de ‘bewaarschool’ – later kleuterschool – in de Gasthuisstraat, bij de nonnen die daar in het klooster leefden waar Wilgenhof nu staat. Later ging hij naar de lagere school aan de Le Sage ten Broeklaan waar hij ook de mulo deed. 

,,Het was een mooie buurt. Ja, er was kritiek op de moderne huizen, maar dat waren onterechte emoties. De mensen die er woonden hebben er altijd prettig gewoond. Wel stonden er veel woningen leeg omdat ze best duur waren. Sommige waren ook tijdelijk wel bewoond.